Portret van mijn moeder
Al jaren heb ik een schildersezel, verf en kwasten in soorten en maten in huis. Ik heb ook wel wat geschilderd tussentijds en weet dat ik dat leuk vond, maar ben er nooit echt verder mee gegaan.
Vanaf maart 2023 ben ik niet mezelf. Ze noemen het burn-out, maar die term vind ik niet passend. Ik zit mentaal in de knoop en daaraan blijkt veel meer ten grondslag te liggen dan ik had kunnen bedenken. Heb goede hulp gezocht en op het moment van schrijven zit ik in het proces van herstel. Daar is schilderen een onderdeel van.
Het schilderen kwam op omdat ik zocht naar iets waarbij ik alleen daarmee bezig zou zijn. Rust, ruimte voor eigen invulling en creativiteit.
Het eerste doek waaraan ik ben begonnen is nog niet af. Maar was wel de aanleiding tot het werken met canvas of fotodoek uit recycle winkels. Om te kunnen experimenteren en niet al te veel geld uit te geven is dit perfect. Inmiddels heb ik een voorraadje staan, alhoewel het best hard gaat.
Het portret van mijn moeder is het eerste portret dat ik ooit heb geschilderd. Een foto die ik had gemaakt op haar verjaardag in 2023 sprak mij zo aan dat ik er gewoon aan ben begonnen dat beeld te schilderen. Geen rem, gewoon experimenteren. Dat is op de afbeeldingen hierboven en in het timelapse filmpje dat ik heb gemaakt goed te zien.
In het begin was het nog zoeken, maar opeens zag ik het. Ik had geen schets opgezet en zocht heel erg naar de juiste verhoudingen.
Met kwasten en spatels heb ik het portret gemaakt. Ik heb gekozen voor grove opzet en lijnen en gebruikte contrasterende kleuren. Door telkens afstand te nemen en veel kijken ontstond wat je hier nu ziet.
Toen ik er eenmaal mijn signatuur op had gezet kon ik het loslaten. Het was af. Althans, bijna.
Reacties waren zo mooi en lovend en mijn moeder pinkte er zelfs een traantje bij weg. Toen dacht ik ik maak het echt af met een mooi lijst. Een baklijst welteverstaan. Het geeft diepte en mooi kader.
Het portret hangt hier bij ons in huis. Elke dag kijk ik nu met trots naar mijn moeder.